چرا امضاهای دیجیتالی مهمند؟
امضاهای دیجیتالی معمولا برای دست‌یافتن به سه هدف استفاده می‌شوند: یکپارچگی اطلاعات، هویت‌سنجی و انکارناپذیری.
- یکپارچگی اطلاعات باب می‌تواند تایید کند که پیام الیس در طول مسیرش تغییر نکرده است. هرگونه تغییر پیام امضایی کاملا متفاوت ایجاد می‌کند.
- هویت‌سنجی تا زمانی که کلید خصوصی آلیس محرمانه بماند، باب می‌تواند با استفاده از کلید خصوصی او، تایید کند امضاها فقط‌و‌فقط توس آلیس ایجاد شده‌اند و تمام.
- انکارناپذیری به محض ایجاد امضا، آلیس نمی‌تواند در آینده امضا‌کردنش را انکار کند، مگر اینکه ثابت شود کلید خصوصی‌اش به نحوی لو رفته است.
نمونه‌های استفاده
از امضاهای دیجیتالی می‌توان در انواع سندهای و گواهینامه‌های دیجیتالی استفاده کرد. بنابراین، چندین کاربرد دارند. برخی از رایج‌ترین کابردهایش به این شرحند:
- فناوری اطلاعات. بهبود امنیت سیستمهای ارتباطی مبتنی بر اینترنت.
- امور مالی. از امضاهای دیجیتالی می‌توان در حسابرسی، گزارش‌های هزینه، قراردادهای وام و موارد بیشتر استفاده کرد.
- امور حقوقی. استفاده از امضاهای دیجیتالی برای امضاکردن قراردادهای تجاری و توافق‌های حقوقی، از جمله اسناد دولتی.
- خدمات درمانی. امضاهای دیجیتالی می‌توانند از جعل نسخه‌ها و سوابق پزشکی جلوگیری کنند.
- بلاکچین. روش‌های امضای دیجیتال این اطمینان خاطر را می‌دهند که فقط صاحبان برحق رمز ارز می‌توانند تراکنش برای انتقال سرمایه را امضا کنند (البته تا زمانی که کلید خصوصی‌شان لو نرفته باشد).
محدودیت‌ها
چالش‌های عمده بر سر راه روش‌های امضای دیجیتالی حداقل ناشی از سه عاملند:
- الگوریتم. کیفیت الگوریتم استفاده‌شده در روش امضای دیجیتالی مهم است. این امر شامل انتخاب تابع درهم‌سازی و سیستمهای رمزنگاری معتبر است.
- اجرا. اگر الگوریتم‌ها خوب باشند؛ اما اجرایش خوب نباشد، احتمالا سیستم امضای دیجیتال مشکل‌دار خواهد شد.
- کلید خصوصی. اگر کلید خصوصی فاش شود یا به هر طریقی لو برود، ویژگی‌های درستی و انکارناپذیری اعتبارشان را از دست می‌دهند برای کاربران رمزارزها، از دست دادن کلید خصوصی ممکن است ضررات مالی عمده در پی داشته باشد.
مقایسه امضای الکترونیک با امضای دیجیتال
به زبان ساده، امضاهای دیجیتال با یک نوع خاص از امضای الکترونیک سروکار دارند. امضای الکترونیک به هر روشی الکترونیکی گفته می‌شود که برای امضا سندها و پیام‌ها استفاده می‌شود. بنابراین، همۀ امضاهای دیجیتالی امضای الکترونیکی‌اند؛ اما خلاف آن همیشه درست نیست.
تفاوت اصلی میان آنها روش درستی‌سنجی است. امضاهای دیجیتالی از سیستمهای رمزنگاری مانند توابع درهم‌سازی، رمزنگاری با کلید عمومی و تکنیک‌های رمزنگاری استفاده می‌کنند.
جمع‌بندی
توابع درهم‌سازی و رمزنگاری با کلید عمومی در قلب همۀ سیستمهای امضای دیجیتال قرار دارند که امروزه کاربردهای فراوانی یافته‌اند. اگر از امضاهای دیجیتالی درست استفاده شود، یکپارچگی داده را تضمین می‌کنند و درستی‌سنجی برای همۀ انواع داده‌های دیجیتالی را تسهیل می‌کنند.
در دنیای بلاکچین، امضاهای دیجیتالی برای امضاکردن و اعتباردهی به تراکنش‌های رمزارزی استفاده می‌شوند. وجود امضاهای دیجیتالی برای بیت‌کوین اهمیت خاصی دارد؛ زیرا این امضاها تضمین می‌کنند فقط شخصی که کلید خصوصی متناظر را دارد بتواند از سکه‌ها استفاده کند.
چندین سال است که هم از امضاهای الکتریکی و هم امضاهای دیجیتالی استفاده می‌کنیم؛ اما هنوز جای پیشرفت زیادی باقی مانده است. امروزه، بخش عمده‌ای از بروکراسی مبتنی بر تشریفات اداری و کاغذبازی است؛ اما با روی‌آوردن هر چه بیشتر به سیستمهای دیجیتالی‌شده، شاهد استفاده بیشتر از برنامه‌های امضای دیجیتالی خواهیم بود.
دیدگاهتان را بنویسید