چه کارهایی می‌توان در متاورس انجام داد؟
می‌توانید در پروژه‌های کریپتو متاورس به سفر‌های مجازی بروید، لباس‌های دیجیتال بخرید و در کنسرت‌های مجازی شرکت کنید. در میانه‌ی همه‌گیری کووید ۱۹، متاورس می‌تواند تحولی در دورکاری به وجود بیاورد. نرم‌افزار آزمایشی Horizon Workrooms از شرکت فیس‌بوک، در حال حاضر برای دانلود از Oculus Quest 2، در مناطقی که Quest 2 پشتیبانی می‌شود، آماده است.
Workrooms نوعی فضا برای جلسه‌های مجازی است که به شما و همکارانتان اجازه می‌دهد از هر نقطه‌ای در جهان به شکل موثرتری با هم همکاری کنید. می‌توانید با استفاده از VR به صورت آواتر در جلسه شرکت کنید یا با استفاده از لپ‌تاپ یا کامپیوتر رومیزی خود با اتاق مجازی تماس تصویری برقرار کنید. می‌توانید با استفاده از وایت‌بردهای مجازی بزرگ با هم روی ایده‌ها کار کنید، کامپیوتر و کیبورد خود را برای همکاری با دیگران به VR بیاورید، یا بحثهای صریحی داشته باشید که باعث شوند حس کنید واقعاً آنجا هستید.
بااین‌حال، شرکت‌های فناوری باید هنوز راهی برای متصل کردن کانال‌های مختلف وب خود پیدا کنند. برای اینکه کار به‌درستی پیش برود پلتفرم‌های فناوری رقیب باید بر روی گروهی از استاندارها توافق کنند تا کاربران مجبور نباشند بین متاورس فیس‌بوک، متاورس مایکروسافت و دیگر متاورس‌ها جابجا شوند.
آیا کریپتو کلید متاورس است؟
هدف متاورس این است که تجربه‌ی واقعیت افزوده‌ای برای مردم به وجود بیاورد که از نظر تجربه و فرصت در بسیاری از جهات از واقعیت فیزیکی فراتر برود.
بیاید ببینیم چرا متاورس برای درست عمل کردن به رمزنگاری نیاز دارد.
هک نشدن و تغییرناپذیری بلاکچین، ویژگی‌هایی حیاتی برای فناوری واقعیت مجازی هستند تا بتواند به صورت گسترده مورد استفاده قرار گیرد. هک و نقص داده زیاد اتفاق می‌افتد، ولی اگر قرار باشد مردم در فضایی کاملاً آنلاین و مجازی فعالیت کنند، پلتفرمی که از آن استفاده می‌کنند باید امن باشد.
بلاکچین نه‌تنها اجازه‌ی تایید سریع اطلاعات را می‌دهد بلکه به کمک رمزنگاری موجب می‌شود تراکنش‌ها امن و حفاظت‌شده باشند. بلاکچین و دارایی‌های کریپتو از جنبه‌های بنیادی و جدایی‌ناپذیر استقرار واقعیت مجازی هستند.
در راستای نکته‌ای که قبلاً اشاره شد، متاورس نیاز دارد تراکنش‌ها بلافاصله انجام شوند و بلاکچین و دارایی‌های کریپتو می‌توانند این امر را به واقعیت تبدیل کنند. همان‌طور که اشاره شد، محیط‌های واقعیت مجازی برای فعالیت به تراکنش نیاز دارند. این تراکنش‌ها باید امن و سریع باشند. افرادی که در این فضا فعالیت می‌کنند باید قادر باشند: الف) با همان سرعت دنیای واقعی تراکنش و تعامل داشته باشند و ب) و اطمینان داشته باشند این تراکنش‌ها به صورت کامل انجام می‌شوند.
افراد و موسسه‌ها می‌توانند با استفاده از تراکنش‌های کریپتو، که روش‌هایی عملی و ثابت‌شده هستند، تراکنش‌های خود را به صورت آنلاین و قابل ردگیری انجام دهند. بااین‌حال، حتی بدون استفاده‌ی مداوم از فناوری بلاکچین و دارایی‌های کرپیتو، روند حرکت به سوی پرداخت‌های مجازی و آنلاین رو به رشد است. انجام تراکنش و دادوستد در فضای آنلاین، تکامل بزرگی است که این روزها به دلیل استفاده‌ی Visa و Mastercard و PayPal از پرداخت‌های کریپتو، حتی رواج بیشتری پیدا کرده است.
پرداخت‌هایی که از کریپتو پشتیبانی می‌کنند در فضاهای مجازی‌ای مانند متاورس حتی متداول‌تر هستند و طبیعی است که چنین پرداخت‌هایی به خط مقدم آینده نقل‌مکان کنند.
متاورس هنوز حوزه‌ای درحال‌توسعه است و به‌سرعت گسترش می‌یابد. بااین‌حال، حرف آخر این است که برای پشتیبانی از متاورس و عملیاتی کردن آن به صورت کامل، بلاکچین و دارایی‌های کریپتو باید نقش مهمی در پیاده‌سازی آینده‌ی آن داشته باشند.
چه نگرانی‌هایی درباره‌ی متاورس وجود دارد؟
مفاهیم دیگری هم هستند که می‌توانند نقشی بنیادین در متاورس ایفا کنند، ولی به صورت جهانی موردقبول نیستند. یکی از نگرانی‌ها این است که آیا کاربران متاورس در تمام برخوردهای خود از هویت دیجیتال (یا «آواتر») ثابتی استفاده خواهند کرد. این موضوع می‌تواند مفید باشد ولی بعید است چون هر یک از رهبران «عصر متاورس» سیستم‌های هویت‌سنجی خودشان را می‌خواهند.
برای مثال، این روزها چندین سیستم اصلی حساب کاربری وجود دارد ـ ولی هیچ یک از آن‌ها تمام اینترنت را پوشش نمی‌دهند و همواره بدون اینکه اشتراک‌گذاری یا دسترسی به داده‌‌ها را افزایش دهند تنها به تعدادشان اضافه می‌شود. برای مثال، اگر آیفون شما به یک حساب iOS وصل باشد، ممکن است بتوانید از آی‌دی متا خود (فیس‌بوک سابق) برای ورود به اپلیکیشنی استفاده کنید که به حساب Gmail شما متصل است.
همچنین بحثهای وجود دارد که چه مقدار تعامل‌پذیری لازم است تا یک متاورس به «متاورس حقیقی» تبدیل شود و چیزی فراتر از اینترنت تکامل‌یافته‌ای باشد که در حال حاضر شاهد آن هستیم. سوال دیگری که ذهن مردم را مشغول کرده این است که آیا متاورس واقعی می‌تواند تنها یک اپراتور داشته باشد (مانند آنچه در فیلم «بازیکن شماره یک آماده» دیدیم).
بعضی استدلال می‌کنند که بر اساس تعریف متاورس، وجود پلتفرم کاملاً غیرمتمرکزی که اساساً بر پایه‌ی استانداردها و پروتکل‌های مبتنی بر جامعه باشد (مانند اینترنت باز) و پلتفرم یا سیستم‌عامل «منبع باز» متاورس ضروری است (البته این موضوع مانعی برای وجود پلتفرم‌های بسته در متاورس نیست).
دیدگاهتان را بنویسید