سیستم، زنجیره ایمن رمزنگاری شده از بلاکها را بهکار برد تا اسناد برچسب زمانی را ذخیره کند و در سال 1992 درختهای درهمسازی با این طرح ادغام شدند.
روزهای آغازین
ایدۀ پشت تکنولوژی بلاکچین در اوایل سال 1991 شرح داده شده بود زمانیکه دانشمندان پژوهشگر به نامهای : استوارت هابر و دبلیو. اسکات استورنتا، راهحل کاربردی محاسباتی را برای اسناد دیجیتالی برچسب زمانی معرفی کردند، بهطوریکه امکانش نبود آنها تاریخ گذشته یا دستکاری شوند.
سیستم، زنجیره ایمن رمزنگاری شده از بلاکها را بهکار برد تا اسناد برچسب زمانی را ذخیره کند و در سال 1992 درختهای درهمسازی با این طرح ادغام شدند تا آنرا کارآمدتر کند به اینطریق که به چندین سند اجازۀ ورود دهد تا در درون یک بلاک جمعآوری شوند. اگرچه این تکنولوژی بلا استفاده شد و 4 سال قبل از آغاز بیتکوین، درسال 2004 حق ثبت اختراعش لغو شد.اثبات کار با قابلیت استفادۀ مجدد
درسال 2004 دانشمند علم کامپیوتر و فعال حوزۀ رمزنگاری، هال فینی ( هارولد توماس فینی دوم ) سیستمی به نام «اثبات کار با قابلیت استفادۀ مجدد» ( RPoW ) را معرفی کرد. این سیستم طوری کار میکرد که با دریافت هشکش غیرقابل مبادله و غیرقابل فرار بر پایۀ توکن اثبات کار، و در عوض توکن امضا شده توسط RSA را که از آن پس امکان انتقالش از فردی به فرد دیگر وجود داشت را اختراع کرد. (RSA از اولین شیوههای رمزنگاری به روش کلید عمومی است.)
«اثبات کار با قابلیت استفادۀ مجدد» مشکل خرج مضاعف را به گونهای حل کرد که با نگهداشتن حق مالکیت توکنهای ثبتشده بر یک سرور مورد اطمینان، که طوری طراحی شده بود که به کاربران سراسر جهان اجازه میداد تا بتوانند درستی و تمامیت آن را درزمان واقعی تأیید کنند.
اثبات کار با قابلیت استفادۀ مجدد را میتوان به عنوان پیش نمونۀ اولیه و یک گام اولیۀ قابل توجه در تاریخ ارز رمزنگاریشده، در نظرگرفت.
شبکۀ بیتکوین
در اواخر سال 2008 مقالۀ سفیدی یک سیستم پول نقد الکترونیکی متمرکز همتا به همتا را به نام «بیتکوین»
معرفی کرد که توسط شخصی یا گروهی با نام مستعار «ساتوشی ناکاموتو» به یک لیست پستی ارز رمزنگاریشده پست شده بود.
براساس الگوریتم اثبات کار هشکش، نسبت به استفادۀ یک عملکرد مورد اطمینان محاسبهای سختافزاری مانند «اثبات کار با قابلیت استفادۀ مجدد» ، حفاظت خرج مضاعف در بیتکوین توسط پروتوکل همتا به همتای متمرکز برای ردیابی و تأیید معاملات ارائه شده بود. به اختصار بیتکوینها با استفاده از مکانیزم اثبات کار توسط استخراجکنندههای شخصی، برای پاداش استخراج میشوند و سپس توسط گرههای متمرکز درشبکه تأیید میشوند.
در سوم ژانویه سال 2009 بیتکوین بوجود آمد، زمانیکه اولین بلاک بیتکوین توسط ساتوشی ناکاموتو استخراج شده بود، که پاداشی معادل 50 بیتکوین به همراه داشت. اولین دریافتکننده بیتکوین هال فینی بود که 10 بیتکوین را در اولین معاملۀ بیتکوین در دنیا در 12 ژانویه سال 2009 از ساتوشی ناکاموتو دریافت کرد.
اتریوم
درسال 2013 «ویتالیکبوترین» برنامهنویس و بنیانگذار مجلۀ بیتکوین اظهار داشت که بیتکوین برای ساخت اپلیکیشنهای متمرکز نیاز به زبان برنامهنویسی دارد. ویتالیک پس از موفق نشدن در توافق در انجمن، توسعۀ یک پلتفورم محاسبهای جدید توزیعشده برپایه بلاکچین، به نام اتریوم، را آغاز کرد که یک برنامهنویسی کاربردی به نام «قراردادهای هوشمند» را نمایان میکرد.
قراردادهای هوشمند، برنامهها یا اسنادی هستند که بر بلاکچین اتریوم مستقر و اجرا میشوند، به عنوان مثال آنها برای ایجاد یک معامله درصورت برآورده شدن شرایط قطعی به کار میروند، که یک ماشین تورینگ کامل مجازی متمرکز به نام ماشین مجازی اتریوم ( EVM ) نامیده میشود که میتواند بخواند و اجرا کند.
توسعهدهندگان همچنین قادرند اپلیکیشنهایی را که درون بلاکچین اتریوم اجرا میشوند را خلق کنند و انتشار دهند. این اپلیکیشنها معمولا به عنوان اپلیکیشنهای متمرکز ( DApps) معرفی میشوند و پیش از این صدها اپلیکیشن متمرکز در بلاکچین اتریوم اجرا میشدند که شامل پلتفورمهای شبکههای اجتماعی، اپلیکیشنهای قماربازی و مبادلات مالی میشود.
ارز رمزنگاریشدۀ اتریوم، اتر نامیده میشود که میتواند میان حسابها منتقل شود و به طور روتین زمانیکه قراردادهای هوشمند اجرا میشوند هزینههایی را که برای قدرت محاسباتی به کار میرود، پرداخت کند.
امروزه تکنولوژی بلاکچین توجه بسیاری را کسب میکند و پیش از این در اپلیکیشنهای متنوعی به کار میرفته و فقط به ارزهای رمزنگاری شده محدود نمیشود.
دیدگاهتان را بنویسید